لینک

آبگرمکن های گازی دیواری به دلیل اشغال فضای کمتر و همچنین مصرف انرژی پایین تر، جایگزین آبگرمکن های ایستاده (مخزن دار) در آپارتمان ها و محیط های با فضای کم شده اند.

آبگرمکن های گازی دیواری که به آن ها آبگرمکن های فوری نیز گفته می شود تنها هنگام بازکردن شیر آب گرم روشن شده و فاقد مخزن جهت نگهداری آب گرم می باشد

مهم ترین مشخصه های فنی آبگرمکن های گازی دیوازی عبارتند از:

نوع گاز مصرفی: آبگرمکن های گازی از نظر نوع گاز مصرفی به دو نوع شهری و مایع تقسیم می شوند.

رده مصرف انرژی: از آنجا که آبگرمکن های گازی از جمله وسایل گازسوز پرمصرف هستند لذا توجه به رده مصرف انرژی می تواند تأثیر بسزایی در کاهش هزینه برق خانوار داشته باشد.

حداکثر قدرت حرارتی: نشان دهنده ظرفیت حرارتی آبگرمکن بوده که با واحد کیلوکالری در ساعت (kcal/h) اندازه گیری می شود. بالاتر بودن این مقدار موجب خروجی بیشتر آب گرم خواهد شد.

حداقل فشار آب ورودی: این مقدار نشان دهنده حداقل فشار آب ورودی لازم به منظور روشن شدن پکیج می باشد و بر اساس واحد بار (Bar) سنجیده می شود که برای مناطق با فشار آب کم درنظرگرفتن این عدد بسیار مهم می باشد.

حداکثر خروجی آب گرم: نشان دهنده حداکثر مقدار آب گرم خروجی دستگاه بوده که برحسب لیتر در دقیقه اندازه گیری می شود.

سیستم آیونایز (بدون شمعک):

برخلاف مدل های دارای شمعک دائم، شمعک آبگرمکن های مجهز به سیستم آیونایزر به صورت دائمی روشن نبوده و فقط در هنگام بازکردن شیر آب گرم برای روشن شدن مشعل آبگرمکن به صورت جرقه زدن عمل خواهد کرد. این سیستم علاوه بر کاهش مصرف گاز باعث کاهش ایجاد رسوب در دستگاه می شود. جریان برق مورد نیاز برای این عمل از طریق آداپتور و یا باتری تعبیه شده در آبگرمکن تأمین می شود.

فن تخلیه آلاینده ها: آبگرمکن های دیواری مجهز به این سیستم با استفاده از فن تعبیه شده در مسیر خروجی دیدکش، موجب افزایش سرعت خروج آلاینده ها از آبگرمکن می شود. این ویژگی موجب می گردد تا امکان استفاده از دودکش های با قطر کم و یا فاقد ارتفاع عمودی با تأییدیه سرویس کار مجاز فراهم شود.